شعردرفضیلت پدر

شعردر فضیلت پدر

صفای خونهٔ ما بودی بابا

به مثل گل تو زیبا بودی بابا

بنازم همت و طبع بلندت

انیس و مونس ما بودی بابا

به هر جا صحبت از مهر و وفا شد

تو کانون وفاها بودی بابا

ستون خانه استحکام آن است

ستون خانهٔ ما بودی بابا

گرفتم اعتبار با نام پاکت

تو آن آوازهٔ ما بودی بابا

توشمع پر فروز زندگانی

برای راحت ما بودی بابا

به سیلی صورتت را سرخ کردی

اگر چه خسته ، شیدا بودی بابا

تمام رنج و زحمت را خریدی

چرا که عاشق ما بودی بابا

بلاهای فراوان پیش رویت

صبوری را تو معنا بودی بابا

(صفا) از داغ دلی بشکسته دارد

تو آرامش به دلها بودی بابا

شاعر قاسم جناتیان قادیکلایی

شعرپندیات

شعرپندیات

مده عمر گران را با هوای نفس خود بر باد

که این دنیای بی ارزش مراد دل نخواهد داد

به هر بادی نلرزان بید ایمان را که در دوزخ

بسازد آتش از خاکستر هر بید لرزان باد

عنان نفس سرکش را به دست زهد و تقوی ده

که بی تقوی به شهوترانی دنیا شود معتاد

برای مرغ نازک تن قفس بهتر ز  پروازیست

که در ایمن نباشد از گزند  حربهُ صیاد

حذر کن از دورنگی با خلایق صاف و صادق باش

که در روح دغلکاران خباثت میکند بیداد

مکن روشن چراغ خانه ات را با ربا خواری 

که در آبادی قلبت  شود ظلمت سرا بنیاد

شود آتش سرای آخر شاهی که در دنیا

ز بیت المال محرومان  کند کاخ ستم  آباد

ز سلطانی که بی وجدان بوَد به ان گدایی که

هرازگاهی دل غمدیده  ای  را مینماید شاد

طریق حق پرستی را به تحقیقات خود بشناس

که شیطان هم در این ایام اناالحق میزند فریاد

به وقت هر خطا این نکته یاد آور پس از مردن

به دنیا مادرت دیگر تو را از نو نخواهد  زاد

نیابد چاره  عشقش رود با حسرت از دنیا

هزاران بار اگر طعم لب شیرین چشد فرهاد

دلت را وقف عشقی کن که از الطاف سرشارش

 ز قید و بند این دنیا شوی آسوده و آزاد

لبت را تشنه جام یکی سقای عطشان  ساز

که زنجیر غمش بر گردن اهل ولا افتاد

زمانی که عزیز ساقی کوثر لب عطشان بود

فراهم شد برایش آب و اما تشنه لب جان داد

ز  دانشگاه عشق او مشاهیری چنان خیزند

که طفلانش به صد  پیر طریقت میشوند استاد

شعرپندیات

شعرپندیات

هر که پیشانی او زخم شده مومن نیست

پیرِ وادی شدن ای دوست.به سال وسن نیست

دینِ تسبح ومناجات ومحاسن دین نیست

به خدای توقسم پیرو دین خود بین نیست

دین کجاگفته که همسایه ی  خودرا وِل کن

دین کجاگفته که دل را ز خداغافل کن

دین کجاگفته که چون کبک،ببرسردربرف

دین کجاگفته فقط مغلطه باشد درحرف

دین کجاگفته جواب سخن حق،تیراست

دین کجا گفته که بیچاره شدن تقدیراست

دین نگفته است ببرآبروی مومن را

دین نوشته است بخر آبروی مومن را

بخدا سخت درانجام خطا غرق شدیم

ناخداجان همه درغیرِخداغرق شدیم

دل خوشیمان همه این است ،مسلمان هستیم

فخر داریم که ما پیرو قرآن هستیم

مامسلمان دروغیم،مسلمانِ فریب

همه ی دغدغه مان،این شده گندم یاسیب

هر که از راه رسید آبروی دین رابُرد

هرکه آمد فقط از گُرده ی این مذهب خورد

آب راکد بشود قطع ویقین می گندد

غرب یکدست به دینداری مان می خندد

درنمازت خَمِ ابروی نگار آوردی

باعبادات چنین شرم ببارآوردی

هرچه را گم بکنی وقت نمازت پیداست

اصلاً انگار نه انگار خدا آن بالاست

چه نمازیست که یک ذرّه خدایی نشده

این نمازیست زمینی وهوایی نشده

پاره کن رشته ی تسبیح و مرنجان دین را

این همه کِش نده،مَدِّ ولالضّالین را 

شعرترکی پندیات

شعرترکی پندیات

او کس که دائم ایدر ادّعای انسانی

گرکدی اولمیا اوندا هوای حیوانی

دیوبدی حضرت مولی المُوَحّدین علی

موحّدینه گوزل طرزیله بو عنوانی

خدای عَزَّوَجَل ایله مَرده رحمت ایده

بُوله که قدری ندور بی غرور نفسانی

حدون دن او اگر چخسا تیز اولار رسوا

قالار فقط اونا عالمده خانه ویرانی

عزیزیم آز حسد ایله دولاشما اوزگه لره

حَسَد گناهه چکر ضایع ایلر انسانی

عدالتیله دانش گور نقدر علمون وار

بوش ادّعا سنه وئرمز مقام بالانی

اویان بویاندا چالشما یخانماسان بُولَه نی

ولی بُولن بولوری سنده واردی نادانی

دانش او بولدوقوون قدری سالما گوزدن ئوزون

نه علمیله ائدوسن ادّعای عرفانی

سنون واروندی گوزل طبعیله گوزل قلمون

گل استفاده یتور خلقه گزمه پنهانی

اؤزون ادیب سوزون زینت کتاب ادب

ندن حضوریوه مانعدی نفس شیطانی

تکبر ایلمه گئت اهل شعر مجلسینه

او لعل لبلرون آچ ایله گوهر افشانی

سوزون سوز اولسا اگر اوردا مشتری چوخدور

آلاللا قیمت بالایه یاخشی کالانی

هامو تانور سنی مجلسده اَشعرُ الشُّعرا

سنه وئرلَّه او یرده مقام والانی

طلا عیارینی زرگر بولر نه آهنگر

تانور سوز اهلی سوزی اهل شعر ا نشانی

گلنموسن گر اؤزون «تائبا» او انجمنه

او بزمه گئتماقا منع ائتمه بیر مسلمانی

مرحوم تائب تبریزی

شعردروصف پدرشهید

شعردروصف پدر شهید 

بنال ای نی دلی من  زار  دارم 

به دیده اشک آتش بار دارم 

غم بابای مظلوم و فداکار

شدم از داغ مرگش من عزادار

بنال ای نی که دنیا بی وفاهه

خدا داند که دل بستن گناهه

چقدر خوب است که با ایمان بمیرم

بزیر سایهٔ قرآن بمیرم 

چو مردان غیور و با سخاوت 

که نائل گشته اند و بر شهادت 

به مثل این که بابای شهید است

به دنیا زحمت بی حد کشیده است

به داغ لاله اش نالید و هرشب

فغان و ناله اش بود است و برلب 

همی نالید شهیدم در کجایی

دوچشمم شد سفید هجر جدایی

پسرجان در عزایت من غمینم

چگونه جای تو خالی ببینم

امیدم هست بیایم در جوارت

بخوابم در لحد اندر کنارت

پسرجان سوز قلبم را ندانی

اگر گویم بسوزد هر زبانی

از آن روز که ترا تابوت دیدم

خدا داند کمان آسا خمیدم 

زداغ تو پسر جان مرده بودم 

چقدر قصه عزایت خورده بودم

اگر مردم  مرا اندر کنارش 

نمائید دفن مرا توی مزارش 

که شاید روی زیبایش ببینم

گلی از گلبن رویش بچینم 

صفا داغ جوان درمان ندارد 

جوانمرده به تن او جان ندارد

شاعر قاسم جناتیان قادیکلایی

شعرترکی درمقام مادر

شعرترکی درفراق مادر

جهاندا هر بالانین حالینه یانان آنادی

بالاسینون غم و فکرینده باغریقان آنادی

نه زجریلن بجرر چون بالانی بطنینده

که دوقوز آی گورسن حالی چوخ یامان آنادی

اَکَر او بذر محبت همیشه قلبینده

بالاسینا هامیدان چوخلی مهربان آنادی

کلید درگه جنت ایاقی آلتیندا

که شان و مرتبه سی عالمه عیان آنادی

جهانی آختاراسان گر تاپانماسان مثَلون

جهاندا تکدی خدا بیرده تک اولان آنادی

به سان شمعیدی گویا یانار اوشاقلارینا

گچنده عمری اولان قامتی کمان آنادی

گجه یاتار هامی اما بالاسی یاتماسا گر

آلوب قوجاقه اونا لایی لای چالان آنادی

نقدری طفلینه خاطر اویاق قالار گجه لر

مریض اولا بالاسی گوز یاشی آخان آنادی

ایاق دوتار بالاسی دیل آچار آنا سویونر

دوتوب بالانی الیندن دولاندیران آنادی

گله نه حادثه فوراً سِپر ایدر اوزونی

بالاسینین یولونا جانینی قویان آنادی

الهی گورمیه هیچ بیر آنا بالا غمینی

که گورسه اوندا داخی دنیادان دویان آنادی

بولار مقدمه شعریمدی یازدیم هر آنایا

ولیک قصدیم ایکی باغریقان اولان آنادی

یازیم ایکی آنانون دفتره اورک سوزونی

که کربلاده بیری غنچه سی سولان آنادی

آقام حسین خانیمی اصغرون آناسی رباب

ئولونجه هر گجه گوندوز اولوبدی قلبی کباب

منایه یوللادی بیر آلتی آیلی غنچه سینی

قیتمیوبدی بالاسی اوجاتدی ناله سینی

نه گوردی بیر بالاسین نه اونون جنازه سینی

چوخ ایستیردی اقلاً اوپیدی یاره سینی

اوتورمادی بو خانیم بیرده سایه آلتیندا

دوراردی گون قباقیندا سوسوز عزالی آنا

بیله دیردی که سو ایچمیین بالام لای لای 

دگنده تیر سه پر قان ایچن بالام لای لای

اورکده چوخدی سوزیم بیرفقط بونی دی منه

نه لر چکیبسن اوغول اوچ پر اوخ دینده سنه

دیورله دگسه اگر اوچ پر اوخ چیخار دالیدان

نه حاله قالدین علی جان آنان سنه قربان

داخی بو قدری غمه گلموری اورک دوزومه

دییدی اوچ پر اوخ ای کاش منیم ایکی گوزومه

گورنمدیم بالامن هیچ سنون دیل آچماقیوی

ایاق دوتوب یرییب بیر قاباقدا قاچماقیوی

سنون محبت وعشقین اورکده اکمیشدیم

نقدری نقشه سنه من خیالی چکمیشدیم

ایکیمجی غملی آنا اول وفالی ام بنین

بِجَتّدی دورد اوغول ایتدی حسینه یارو معین

وریب به عشق حسین دورد اوغول فدا بو خانیم

اولونجه گونده بقیعده قوروب عزا بو خانیم

بقیعده دورد دنه قبری تجسم ایلردی

مدینه اهلینی او غرق ماتم ایلردی

ایله سیزیلدیوب اوخشاردی بو عزالی آنا

گیچنده دشمنیده باشلیاردی آغلاماقا

دیورله بیر گون اویولدان گیچنده چون مروان

گورور سیزیلدی سسی قوزانور بقیعده هرآن

دیوبدی خادمینه گیت سوروش کیم اوخشیوری

که بیله اوخشاماقی قلبیمی چوخ اودلیوری

باخوبدی خادمی فوراً دیوب امیر زمان

ابوالفضین آناسی اوخشیور بقیعده هرآن

دیوبدی مروان ایله حقی واردی اوخشاماقا

نجه که دورد اوغولون داغینی چکیر بو آنا

دیورله ئولسه اوغول قالسا یادگاری اگر

آنا قوجاخلار اونی گوزیاشون به فوری الر

چیخاندا گون او بقیعده عزانی ساخلاردی

باتاندا گون یتوشوب مشکینی قوجاخلاردی

دیردی قانلا دولان گوزلرین فداسی اوغول

اودوغرانان اوجا بوی پیکرین فداسی اوغول

دیورله کربلادا سالدیلار ایکی قولووی

خیامه ساری گلنده کسدیلر سنون یولووی

ووروبلا مشکیوه بیر اوخ بیر اوخدا ساغ گوزیوه

سوچوللره آخونوب قان یاشون گوزل اوزیوه

ووروبلا پیکریوه یاره یاره اوستن اوغول

 باشون عمود یاراندا نه لر چکیبسن اوغول

قولون یوخویدی که شمشیریوی اله آلاسان

ویا دوشنده یره قوللارین یره قویاسان

یقین دوشنده یره گل اوزون ترابه دوشوب

اوقانلی لبلرین اوغلوم چوخ التهابه دوشوب

قولون اولیدی سنی بیر نفر یخانمازدی

گلنده خیمیه اوخ مشگیوه وورانمازیدی

اوقدری موضع تیر وجراحت اولمازدین 

سوخیمیه یتیرردین خجالت اولمازدین

شعرمجالس ترحیم-سبک دشتی

شعر مجالس ترحیم(به سبک دشتی)

نشینم من سر راهت بیایی

غم و اندوه و ماتم را زدایی

بیایی و دل محزون ما را

به دیدار جمالت خوش نمایی

نشینم من سر راهت کجایی

چرا دیدار ما دیگر نیایی

نمی بینی شده غم همدم ما

بگو جانا چرا از ما جدایی

سه پنج روزه نشستم تا بیایی

زنم بوسه به دست و پات کجایی

دعایی کن برایم ای وجودم

اگر چه رفته و پیش خدایی

نشینم من سر قبرت به زاری

بریزم اشک ماتم تو کجایی

به جز یک حمد و سوره بر سر خاک

ندارم توشه ای بهرت کجایی

دو چشمانم شده فرش ره تو

امیدم نا امید گشته نیایی

نمی بینی ندارم راه چاره

الا ای چارۂ کارم کجایی

کنم من آ ه و زاری در غم تو

که رفت تا عرش جان من خدایی

دعا کردم شوی مهمان خوبان

به جنت جای تو جانم کجایی

دعا کن ساقی ات محزون نباشد

به جز بر آ ل حیدر یا الهی

شاعر و مداح اهل بیت رسول چهارمحالی(ساقی)

شعرپندیات

شعرپندیات

برادر یکدلی کردن قشنگ است

خدا را بندگی کردن قشنگ است

بلی سرمایه داشتن ننگ وعار نیست

چوحاتم زندگی کردن قشنگ است

علایق زنگ‌ بر  آینه   باشد

دل از زنگار بری کردن قشنگ است

زحب مال وجاه پرهیز کن ای دوست

ز زشتی دل جلی مردن قشنگ است

بگیر دست نیازمندی زرأفت

فقیری همدلی کردن قشنگ است

بیا اعمال خود دور از ریا کن

که دوری ازبدی کردن قشنگ است

بدنیا گو چوحیدر غرّی غیْرُک

مرام را چون علی کردن قشنگ‌است

مشو مغرور مگو من برترینم

به تقوا برتری کردن قشنگ است

هوای نفس دور کن از سر خویش

رها این خود سری کردن قشنگ است

تولّاست ای برادر حبّ حیدر

به مولا نوکری کردن قشنگ است

(صفا) اشکی به حال خود بیفشان

به خویش نوحه گری کردن قشنگ است

شاعر قاسم جناتیان قادیکلائی

شعرپندیات

اعمال آدمی

آدمی گاهی ز اعمالش پشیمان میشود

کرده های  ماضی اش بر روح سوهان میشود

لفظ حالش این بود ایکاش نمیکردم چنین

مثل دردی است بی دوا  مانند سرطان میشود

آدمی گاهی مقامش میرود تا عرش حق

محرم راز  پیمبر همچو سلمان میشود

گاهی در اوج شقاوت میکند فسق و فجور

ظاهراً انسان ولی باطن چو شیطان میشود

آنچنان دام هوس افتد زبهر میل نفس

کشتن و غارت گری بهرش چه آسان میشود

گاهی هشتاد سال عبادت میشود از کف برون 

بلعم باعور مثالش ثبت قرآن میشود

من نمی دانم چه دارد کدخدائی جهان

که برادر به برادر قاتل جان میشود

سیرِ در تاریخ درسی باشد از بهر بشر

آری  این تکلیف به قرآن بر مسلمان میشود

آه مظلومان کند ویران بنای ظلم را

کیفر ظالم به روز حشر  نیران میشود

ای خوشا آنکس  در این دنیا  برای دیگران

میکند ایثار و یاور بر ضعیفان میشود

غم مخور روزی شود اصلاح امور روزگار

ای( صفا)  آن روز دنیا چون گلستان میشود

شاعر قاسم جناتیان قادیکلایی

شعرپندیات

شعرپندیات

زشاهی تا گداهی یک وجب نیست

اگر شاهی گدا گردد عجب نیست

اگر شه یا گدا یا ھر چه ھستی

به هر حالت که ھستی بی سبب نیست

جوان مرد باش و در بازار دنیا

مشو مغرور که این شرط ادب نیست

زافتاده بگیر تو دست یاری

خدا تنها نماز نیمه شب نیست

تو در خوان نعم خلقی به ذلت

حیا کن این که شادی و طرب نیست

مده دل را براین دیر خرابه

که عمر تو به جز چند روز وشب نیست

چگونه در رفاه باشی که مردم

همه در رنج ترا رنج و تعب نیست

مشو غرّه پیمبر زاده باشی

که فردا برتری اصل و نصب نیست

ز کلُّ مَنْ علَیهاٰ فٰانْ شنیدم

سر آخر زنده کس جز ذات رب نیست

تو در خواب بهشتی همچو شداد

(صفا )را هم و غم جز نان شب نیست

جز دوبندابتدا بقیه از 

قاسم جناتیان قادیکلایی بداهه

شعرترکی درفراق پدر

شعرترکی درفراق پدر

گیر قراسین اولار خونجگر آتاسی ئولن

دوتار عزاتوکراشک بصر آتاسی ئولن

آلار کنارینی اقوام ویارو یلداشی

شرار غمده یانارسربه سر آتاسی ئولن

جنازه نی آپارالار جلالیلن قبره

زمان دفنده اشکین توکر آتاسی ئولن

قرارورسمیدی اسلامیده امام زمان

قاپی آچار گلن اشخاصه هر آتاسی ئولن

گلن تسلی ویررقلب زارین اینجیتمز

اورکدن اینجیدی چوخ بیر نفر آتاسی ئولن

امام زین العبا جدیوی آقا دیورم

قالار اوتون آراسندا مگر آتاسی ئولن

حسین جنازه سی اوچ گون قالب قوری یرده

گدوبدی جبریله شامه آتاسی ئولن

نه قویدیلارقویاقبره نه قویدیلاردتایاس

گدنده سالدی منادن گذر آتاسی ئولن

باخوب دئدی بابا باشسیز جنازوه قربان

ائدرفغان سنه شام وسحر آتاسی ئولن

دیارکو‌فیه من عازمم خداحافظ

اسیر دشمن اولوبدور گدر آتاسی ئولن

گلوب ئوزوم قویارام قبره جسم اطهریوی

یاتار سینونده سوسوزصود امر آتاسی ئولن

شعرترکی پندیات

شعرترکی پندیات

اﯼ ﺧﻄﺎ ﺩﯾﺪﻩ ﺑﺸﺮ ﺧﺎﻟﻖ ﺳﺒﺤﺎﻧﺪﺍﺩﻥ ﺍﻭﺗﺎﻥ

ﺍﻝ ﮔﻮﺗﻮﺭ ﺍﯾﻠﻪ ﺩﯾﮕﻮﻥ ﺣﯿﻠﻪ ﭘﻨﻬﺎﻧﺪﺍﻥ ﺍﻭﺗﺎﻥ

ﺧﻠﻘﯽ ﺁﻻﺗﻤﺎ ﺋﻮﻟﻮﻡ ﻭﺍﺭ ﺋﻮﻟﻪ ﺟﮑﺴﻦ ﺑﯿﺮ ﮔﻮﻥ

ﻗﺎﺿﯽ ﻭ ﻣﺤﮑﻤﻪ ﻭ ﻣﺤﺸﺮ ﻭ ﺩﯾﻮﺍﻧﺪﺍﻥ ﺍﻭﺗﺎﻥ

ﺻﻒ ﻣﺤﺸﺮﺩﻩ ﭘﯿﻤﺒﺮ ﺑﺎﺧﺎﺟﺎﻕ ﻧﺎﻣﻪ ﻟﺮﻩ

ﻃﺎﻗﺘﻮﻥ ﺍﻭﻟﻤﺎﺳﺎ ﺗﺮ ﺗﻮﮐﻤﮕﻪ ﺍﻻﻧﺪﺍﻥ ﺍﻭﺗﺎﻥ

ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺍﯾﻠﺴﻮﻥ ﺍﯾﻠﻪ ﻭﻟﯽ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺍﺋﻠﻤﻪ

ﮔﻮﻟﯽ ﺩﺭ ﺳﺎﻗﻪ ﻧﯽ ﺳﯿﻨﺪﯾﺮﻣﺎ ﮔﻠﺴﺘﺎﻧﺪﺍﻥ ﺍﻭﺗﺎﻥ

ﺁﭼﺪﯾﻘﻮﻥ ﺳﻔﺮﻩ ﻧﻮﻥ ﺍﻃﺮﺍﻓﯿﻨﯽ ﮔﻮﺭ ﮐﯿﻤﻠﺮ ﺁﻟﻮﺏ

ﺍﻏﻨﯿﺎ ﺍﻭﻟﺴﺎ ﺍﮔﺮ ﻭﺋﺮﺩﯾﮕﻮﻥ ﺍﺣﺴﺎﻧﺪﺍﻥ ﺍﻭﺗﺎﻥ

ﺧﻮﺩﻧﻤﺎﯾﯽ ﺍﺋﻠﻤﻪ ﺑﺎﻏﻼ ﺑﻮ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﻗﺎﭘﻮﺳﯿﻦ

ﺭﻭﺳﺎﻧﯽ ﭼﺎﻏﯿﺮﺍﻥ ﻭﻗﺘﻪ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﺪﺍﻥ ﺍﻭﺗﺎﻥ

ﯾﮑﻪ ﺗﺎﺯ ﺍﻭﻟﻤﺎ ﺑﻮ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺑﯿﺮ ﺁﺯ ﺁﺭﺍﻡ ﺍﻭﻝ

ﻣﻠﺖ ﻏﻤﺰﺩﻩ ﻭ ﺑﯽ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﺍﻭﺗﺎﻥ

ﯾﺮﯾﻨﺪﻩ ﯾﺮﻭﻥ ﺍﻭﺳﺘﻮﻧﺪﻩ ﺗﮑﺒﺮ ﺍﺋﻠﻤﻪ

ﮔﺌﺖ ﺍﻭﺧﯽ ﺁﯾﻪ ﺳﯽ ﻭﺍﺭ ﺁﯾﻪ ﻗﺮﺁﻧﺪﺍﻥ ﺍﻭﺗﺎﻥ

ﺳﮑﻪ ﺩﻥ ﺳﺎﻟﻤﺎ ﯾﺮﻩ ﺳﮑﯿﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺋﻮﺯﻭﻭﯼ

ﻏﯿﺮﺗﯿﻦ ﺣﻔﻆ ﺍﺋﻠﯿﻮﺏ ﺍﯾﺸﻠﯿﻦ ﺍﻧﺴﺎﻧﺪﺍﻥ ﺍﻭﺗﺎﻥ

ﮔﺮﮒ ﺩﺭﻧﺪﻩ ﺭﺑﺎﻧﯽ ﯾﻤﺰ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﯾﯿﺮ

ﺁﯼ ﺭﺑﺎﺧﻮﺍﺭ ﺑﺸﺮﺳﻦ ﺍﮔﺮ ﺣﯿﻮﺍﻧﺪﺍﻥ ﺍﻭﺗﺎﻥ

ﺳﻦ ﺑﯿﻠﻦ ﺣﯿﻠﻪ ﻧﯽ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﻫﻠﻪ ﮐﺸﻒ ﺍﯾﻠﻪ ﻣﯿﻮﺏ

ﻗﺎﺑﺎﻗﺎ ﮐﺌﭽﻤﻪ ﺋﻮﺯ ﺍﺳﺘﺎﺩﻭﻭﯼ ﺷﯿﻄﺎﻧﺪﺍﻥ ﺍﻭﺗﺎﻥ

ﺑﺎﻻﺳﯿﻨﺪﺍﻥ ﺁﯾﻮﺭﻭﺑﺴﺎﻥ ﺁﺗﺎﻧﯽ ﺑﯽ ﺍﻧﺼﺎﻑ

ﺑﻮ ﮔﺌﺠﻪ ﮔﺌﺖ ﺍﻭﻧﯽ ﺁﺯﺍﺩ ﺍﺋﻠﻪ ﺯﻧﺪﺍﻧﺪﺍﻥ ﺍﻭﺗﺎﻥ

ﺁﯼ ﻃﺒﯿﺒﯽ ﮐﯽ ﻗﺴﻢ ﯾﺎﺩ ﺍﺋﻠﯿﻮﺑﺴﻦ ﺷﺮﻓﻪ

ﻧﺎﺧﻮﺷﺎ ﺭﺣﻢ ﺍﺋﻠﻪ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﭘﺮﯾﺸﺎﻧﺪﺍﻥ ﺍﻭﺗﺎﻥ

ﺑﺴﺘﺮﯼ ﺍﻭﻟﻤﺎﻗﺎ ﺍﻭﻝ ﺩﺋﻤﻪ ﺑﺶ ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﻭﺋﺮ

ﺳﺎﻝ ﻧﻈﺮ ﮔﻮﺯﻟﺮﯾﻨﻪ ﺩﯾﺪﻩ ﮔﺮﯾﺎﻧﺪﺍﻥ ﺍﻭﺗﺎﻥ

ﺋﻮﺯﻭﻭﯼ ﻓﺮﺽ ﺍﺋﻠﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭ، ﺍﻭ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﻃﺒﯿﺐ

ﻏﯿﺮﺗﻮﻧﺪﻥ ﺑﺪﻧﻮﻥ ﺗﯿﺘﺮﺳﻪ ﻭﺟﺪﺍﻧﺪﺍﻥ ﺍﻭﺗﺎﻥ

ﺳﺎﺗﻤﺎ ﺁﺯﺍﺩﻭﻭﯼ ﺑﻮ ﺳﮑﻪ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﻟﺮﻩ

ﺩﺋﻤﻪ ﺳﻮﻧﻠﺮ ﺳﻨﻪ ﻗﻮﯼ ﻟﮑﻪ ﺩﺍﻣﺎﻧﺪﺍﻥ ﺍﻭﺗﺎﻥ

ﺁﺩﯼ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﺩﯼ ﺁﺯﺍﺩﻩ ﻟﺮﯼ ﺑﻨﺪﻩ ﭼﮑﻮﺏ

ﺋﻮﺯﻭﻭﯼ ﺣﻔﻆ ﺍﺋﻠﻪ ﺁﺯﺍﺩﻩ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺪﺍﻥ ﺍﻭﺗﺎﻥ

ﺋﻮﻝ ﺁﺟﻮﻧﺪﺍﻥ ﻭﻟﯽ ﺁﻟﭽﺎﻗﻼﺭﺍ ﺗﻌﻈﯿﻢ ﺍﺋﻠﻤﻪ

ﺗﺸﻨﻪ ﻟﺐ ﺟﺎﻧﯽ ﭼﯿﺨﺎﻥ ﺷﺎﻩ ﺷﻬﯿﺪﺍﻧﺪﺍﻥ

ﺍﻭﺗﺎﻥ

 ﺩﺋﺪﯼ ﻣﻦ ﻗﺎﻥ ﺍﯾﭽﺮﻡ ﻧﺎﻥ ﺗﻤﻠﻖ ﯾﺌﻤﺮﻡ

ﺩﻭﻏﺮﺍﺳﻮﺯ ﻫﺮﺯﻩ ﯾﺰﯾﺪﻩ ﺑﻠﯽ ﻗﺮﺑﺎﻥ ﺩﺋﻤﺮﻡ..

‏(ﺣﺴﯿﻦ ﻏﻔﺎﺭﯼ ﺍﺭﺩﺑﯿﻠﯽ")

شعربی وفایی دنیا

بی وفایی ومذمت دنیا

دل بر جهان مبند که بسیار بى وفاست‏

این کهنه دیر دشمن مردان با خداست‏

از این عجوزه رحم و مروت مجو رفیق‏

زیرا عروس بکر هزاران هزار هاست‏

با هیچکس نکرده سحر شام روز وصل‏

همواره بکر مانده و داغش به سینه هاست‏

عاقل فریب صورت او را نمى‏خورد

چون سیرت حقیقى او زشت و بدنماست‏

دنیا براى مردم دیندار کوچک است‏

لیکن به چشم دشمن دیندار پربهاست‏

مردان حق طریقه ى توحید طى کنند

این راه پر مخاطره از هر رهى جداست‏

هر کس بغیر راه ولایت قدم نهد

نابودیش مسلم و دنیاى او فناست‏

بیهوده عمر خویش تلف کرده بى ولا

چون هر چه هست در گرو دولت ولاست‏

خواهى که از طریق خطا در امان شوى‏

راه على برو که رهش راه انبیاست‏

بیم خطر ز راه على خود بود خطا

زیرا که راه شیر خدا بیمه از بلاست‏

آنانکه از طریق ولایت شدند دور

گم کرده راه حق و گران بارشان به جاست‏

جز پیروى ز خط امامان مجوى راه‏

زیرا على وصى بلافصل مصطفاست‏

ملک جهان که مزرع کشت و زراعت است‏

بفشان تو دانه‏اى که تو را توشه بقاست‏

بر مردم فقیر و ستم دیده یار باش‏

پاداش این معامله افزایش قناست‏

از یارى و حمایت آنان مکن دریغ‏

دستان پرتوان تو مشکل گشاى ماست‏

ما را زلطف وجود عنایات بهره ده‏

چشم امید ما به تو هر صبح و هر مساست‏

خرم براى اهل نظر هر چه بود گفت‏

این داستان زبده که از نعمت ولاست‏

شعرپندیات

شعرپندیات

جوانی چونکه از کف رفت دوباره بر نمیگردد

یقین دارم درخت خشک دوباره تر نمیگردد

بدان قدر جوانی را که تا قدرت به تن داری

که جسمت ناتوان گردد ترا باور نمیگردد

زبعد هر بهاری لاجرم فصل خزان آید

گل این باغ هم ایمن ز باد شر نمیگردد

بجز مهر و محبت ها کلید فتح دلها نیست

که فتح کشور دل با دو صد لشکر نمیگردد

مگو راز دل خویش را به هر نامحرمی ای دوست

که هر ناکس در این عالم  ترا یاور نمیگردد

هزاران قصه مرگ عزیزان را به چشم دیدی

از این خیل سفر کرده یکی هم بر نمیگردد

بگو تا کی به دنبال زر و زیور به دنیایی

که یار هیچ کسی فردا مقام و زر نمیگردد

خدا داند که حق گویی بود از بهترین خصلت

نمیدانم چرا دیگر کسی بوذر نمیگردد

سزای هر بد و خوبی به قدر زره ائی پیداست

 جزای  خوبی ها جز جنت و کوثر نمیگردد

خدا فرموده در قرآن به کل من علیها فان

کسی ایمن ز دست مرگ و این ساغر نمیگردد

هزاران تن اگر هر روز محبت ها کنند بر تو 

یکی زان آدم مشفق چنان مادر نمیگردد

پیمبر غیر زهرا هم شنیدم دخترانی داشت

ولی در علم و حلم  صدیقهٔ اطهر نمیگردد

(صفا )  گوید که دنیایم چنان زندان تاریک است

که یک لحظه زعمرم بی غم مادر نمیگردد

شاعر قاسم جناتیان قادیکلایی